«Ο διάλογος είναι προσχηματικός και στηρίζεται στο μύθο της ουδετερότητας της αστυνομίας, η οποία υπερασπίζεται αμερόληπτα τη “δημοκρατική τάξη”. Ο ίδιος μύθος παρουσιάζει τους αστυνομικούς σαν “σωτήρες” και “προστάτες” χηρών και ορφανών, όπως ακριβώς το θέλει η χολιγουντιανή παράδοση των τηλεκατευθυνόμενων Ρόμποκοπ. Αυτοί που σώζουν, όμως, είναι οι πυροσβέστες και οι γιατροί. Οι αστυνομικοί τιμωρούν, συλλαμβάνουν και προστατεύουν την κοινωνική τάξη.»
(απόσπασμα από το βιβλίο)
Το εσωτερικό των σωμάτων ασφαλείας είναι συνήθως άβατο για τους πολίτες. Οι δομές του φαντάζουν χρήσιμες στην κοινωνία –και είναι όταν την εξουσία κατέχει δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση που υπηρετεί το λαό με δίκαιους νόμους, οι οποίοι εφαρμόζονται χωρίς «εξαιρέσεις». Αντιθέτως, όταν οι δημοκρατικοί θεσμοί βιάζονται από φανερούς ή κρυφούς δικτάτορες, τότε οι δομές χρησιμοποιούνται για καταπίεση ή και για στραγγαλισμό της ζωής των ανθρώπων. Με όργανα… τα όργανα!
Το παρόν βιβλίο τολμά να αποδείξει τη χρησιμότητα του Σώματος (μέσα και από την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του), αλλά και τις μελανές σελίδες του (παράδειγμα, η χουντική περίοδος των συνταγματαρχών) με τις εκατοντάδες διώξεις δημοκρατικών στελεχών της Αστυνομίας.
Ο συγγραφέας κ. Χαλβατζάρας, εξιστορεί και διδάσκει, δίνει στέρεη γνώση και νουθετεί. Από την ανάγνωση του βιβλίου «σίγουρα παίρνει» κι ο αναγνώστης ο άσχετος περί τα αστυνομικά… αλλά και ποιος δεν έχει προβληματιστεί για το ρόλο του Σώματος στη λειτουργία της Κοινωνίας μας;
Ένα κείμενο που δεν πλατειάζει, δε λιβανίζει, δεν αδικεί, δε δείχνει φόβο ή σκοπιμότητα. Πάνω απ’ όλα, δίνει Ελπίδα για την Ελλάδα του αύριο.
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.