«Κατέβηκα στη Σπερχειάδα κι από κει στο Λιανοκλάδι και µε το τρένο στο χωριό. Ζεύτηκα ξανά στον ίδιο ζυγό. Σπίτι, βουνό, χωράφι µε τους ίδιους ανθρώπους να διατάζουν. Αλλά πλέον το είχα πάρει απόφαση. Κι είπα πως άλλο εμένα δεν μπορούν να µε σακατέψουν. Κομποδέθηκα, σφαλίστηκα στον εαυτό µου κι έκανα ξερό κουράγιο. Πέρναγαν οι μέρες και οι νύχτες και µόνο καμιά φορά σαν βρισκόμουν µε τη φιλενάδα µου την Ιωάννα, άνοιγε λίγο η καρδιά µου και γέλαγε τ’ αχείλι µου. Πικρογέλαγε. Δίναμε η µια κουράγιο στην άλλη, για να µη µας πάρει η χαμοζωή µας από κάτω.»
(απόσπασμα από το βιβλίο)
Η Αρετή θα ξεκινήσει για το ταξίδι ωδή και χρέος στη μνήμη. Θα ζωντανέψει τη φωνή της μητέρας της Αντιγόνης, της Ισμήνης, της γιαγιάς της Μαριώς, της Μυρτούς, της Ιωάννας…
Μανάδες, κόρες, αδερφές, αγαπημένες. Γυναίκες που μιλούν για βίαιες συλλογικές και προσωπικές ιστορίες. Κάποιες σημαδεμένες για πάντα, χωρίς γιατρειά κι άλλες, έχοντας πληρώσει το τίμημα, σφίγγουν τα χείλη και συνεχίζουν όρθιες ως το τέλος. Χώμα, φωτιά, αίμα, δάκρυα, συντριβή αλλά και περηφάνια, πείσμα, έρωτας, ουρανός και όνειρα. Η Ελλάδα και η ιστορία της. Απ’ τις αρχές του 20ού αιώνα – τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Εμφύλιο, τα στοιχειωμένα μετεμφυλιακά χρόνια έως τη Μεταπολίτευση.
Η συγγραφέας δεν παίζει µε τις λέξεις. Τις κάνει ανάσες και σπαράγματα, ποίηση και μουσική, αφήγηση σε παρελθόν και παρόν. Δεμένες στην ανέμη της γραφής της οι ιστορίες ζωντανεύουν και µας αποκαλύπτουν, λευτερωμένες πια, τα τελευταία μυστικά…
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.