«– Γιατί βρομάει έτσι η κυρία; Ρώτησε μια μέρα ένα αγόρι τη συμμαθήτριά του στο διπλανό θρανίο.
– Βρομάει γιατί έχει περίοδο, απάντησε το κορίτσι.
– Τι είναι το περίοδο;
– Τώρα, τι να σου πω; Είσαι μικρός και δεν μπορώ να σου εξηγήσω.
Μέχρι το διάλειμμα ο ψίθυρος για “το περίοδο της κυρίας” είχε απλωθεί σ΄ολόκληρη την τάξη.
Ο ψίθυρος έφτασε και στ’ αφτιά της δασκάλας, που σηκώθηκε στην έδρα και φώναξε:
– Περίοδο έχουμε και παραέχουμε! Λεφτά δεν έχουμε!»
(απόσπασμα από το βιβλίο)
Δεκαετίες 1950-1960: Κρίσιμη και ταραχώδης εποχή για την Ελλάδα.
Αυτή την εποχή εικονογραφούν εκφραστικά και διεισδυτικά τα διηγήματα του βιβλίου.
Πρωταγωνίστρια η γυναίκα της Αθήνας.
Η απλή γυναίκα του λαού. Η σύζυγος, η μητέρα, η νοικοκυρά, κερί αναμμένο 24 ώρες το 24ωρο χωρίς εισόδημα και δικαιώματα.
Η εργαζόμενη γυναίκα –τύποις χειραφετημένη-, που πρέπει πάση θυσία να “αποκατασταθεί” με έναν καλό γάμο…
Η γυναίκα η “ατιμασμένη”, που έχει χάσει την παρθενιά της εκτός γάμου και το μόνο που της απομένει είναι ο εξευτελισμός της παρθενορραφής…
Η γυναίκα που επαναστατεί στα γεράματα, η φοιτήτρια που κάνει τη δική της μικρή επανάσταση. Η ερωτευμένη κοπέλα, που με αγωνία ψάχνει κρυψώνα για τον έρωτά της, απαγορευμένο είδος για την εποχή. Η φτωχή κοπέλα, που διακόπτει τις σπουδές της και φεύγει μετανάστρια.
Συμπρωταγωνιστής ο άντρας. Μεροκαματιάρης, βιοπαλαιστής και ταυτόχρονα σύζυγος και πατέρας-αφέντης.
Τα παιδιά στο σχολείο δέσμια ενός νοσηρού αυταρχισμού.
Εκτονώνονται με τις σκανταλιές τους στις φτωχογειτονιές, γειτονιές όμως ανθρώπινες, όμορφες. Σ’ αυτές “δένουν” στέρεες φιλίες που κρατούν, αυτές αναπολούν όταν, μεγάλοι πια, γράφουν στους φίλους:” Νοσταλγώ…”.
Ένα βιβλίο – μωσαϊκό εικόνων μιας άλλης εποχής.
Μια βαθιά κοινωνική ακτινογραφία αυτής της εποχής, που αξίζει να διαβαστεί με την ψυχή και το νου μαζί…
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.