«Ο καπιταλισμός του τέλους του 20ού και των αρχών του 21ου αιώνα, έχοντας εκτινάξει τις παραγωγικές δυνάμεις (αυτοματοποίηση, ρομποτική, υπολογιστικές μηχανές τεχνητής νοημοσύνης, βιοτεχνολογία κ.λπ.) σε πρωτόγνωρα για την ιστορία της ανθρωπότητας επίπεδα και έχοντας μειώσει τον απαιτούμενο χρόνο ανθρώπινης εργασίας ή έχοντας ακόμα, σε πολλές περιπτώσεις, καταργήσει την ανθρώπινη εργασία, μπορεί να κέρδισε στο παιχνίδι του ανταγωνισμού, αλλά έχει βρεθεί σε αδιέξοδο. Δεν χωράει πλέον στον εαυτό του. Αδυνατεί να χρησιμοποιήσει τα επιτεύγματα της επιστήμης και του πολιτισμού για το κοινωνικό σύνολο και πετάει εκατομμύρια ανθρώπους στην ανεργία και στα αζήτητα….
Η αντίφαση αυτή, που λαμβάνει ολοένα τραγικές διαστάσεις και φέρνει σε σημείο απόγνωσης ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας αποτελεί ὕβριν, με τη σημασία του όρου που του έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες και η οποία, σύμφωνα με τον μεγάλο τραγικό της αρχαιότητας, όταν αρχίζει να βγάζει ανθούς και να δένει στάχια αλαζονείας, τότε ο θερισμός αναμένεται πάγκλαυτος.»
(απόσπασμα από το βιβλίο)
Ο συγγραφέας Γιάννης Λομβαρδάς με την εντυπωσιακή σε έκταση έρευνά του, που αποτυπώθηκε στο παρόν βιβλίο με τίτλο «Η ύβρις της ανισότητας μέσα από την παγκόσμια ιστορία», εντοπίζει κι αποκαλύπτει βήμα-βήμα τη λεπτή κόκκινη κλωστή που διαπερνά όλη την πολυκύμαντη πορεία της ανθρωπότητας.
Γιατί το διαχρονικό αίτημα για κατάργηση των κάθε λογής κοινωνικών ανισοτήτων παραμένει ανεκπλήρωτο; Ερώτημα που μας συνοδεύει ενδόμυχα ή και πιο εκδηλωτικά από τότε που αρχίζουμε να αποκτούμε κοινωνική συνείδηση. Τόσο απλοϊκό, τόσο πεισματάρικο, αλλά και τόσο δυσπρόσιτο συνάμα.
Γιατί 20 μόλις άνθρωποι έχουν περιουσία όση το ετήσιο εισόδημα του 47% του πλανήτη; Πώς το 80% του πλανήτη καρπώνεται μόλις το 12% του παγκόσμιου πλούτου; Είναι λογικό το 45% της γης να επιβιώνει με κάτω από δύο δολάρια την ημέρα; Αποτελεί φυσική επιταγή, κάποιον ίσως σιδερένιο φυσικό νόμο ή πρόκειται για μια κοινωνική “ύβριν”; Και γιατί αυτή η πολυεπίπεδη ανισότητα διευρύνεται αντί να αμβλύνεται στο διάβα του 21ου αιώνα; Μάταιοι οι μακραίωνοι κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες για την υπέρβασή της ή προοίμιο της οριστικής κατάργησής της;
Στα ερωτήματα αυτά επιχειρεί να απαντήσει ο Γιάννης Λομβαρδάς με μια ιστορική πραγματεία, καρπό πολύχρονης κοπιώδους μελέτης. Μια εντυπωσιακά ευσύνοπτη, εύληπτη αλλά και εξόχως αποδεικτική αποτύπωση της ιστορικής πορείας της ανθρωπότητας από τις απαρχές της εκμετάλλευσης μέχρι την… έφοδο στο μέλλον!
Το βιβλίο του Γιάννη Πελ. Λομβαρδά «Η ὕβρις της ανισότητας μέσα από την παγκόσμια ιστορία» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΝΤΟΣ και διατίθεται σε όλα τα βιβλιοπωλεία.
Μια ιστορική μελέτη που σκάβει βαθιά το παρελθόν για να φωτίσει το μέλλον…
Ο Γιάννης Λομβαρδάς, τρίτο παιδί του Πελοπίδα και της Ειρήνης, γεννήθηκε το 1935 στην Ικαρία, όπου και έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια. Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο Ικαρίας, σπούδασε Οδοντιατρική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και άσκησε μάχιμη Οδοντιατρική στην Αθήνα για 57 χρόνια. Παντρεύτηκε την Καίτη Φραγκάκου και έχει τρία παιδιά. Με την επιστημονική του δραστηριότητα, την οποία ανέπτυξε με δημοσιεύσεις, με σεμινάρια και με ανακοινώσεις και εισηγήσεις σε επιστημονικά συνέδρια, κυρίως κάτω από τη σκέπη της Στοματολογικής Εταιρείας της Ελλάδας, της οποία υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και Αντιπρόεδρος επί σειρά ετών, εκπλήρωσε το χρέος του για την εξέλιξη της οδοντιατρικής στη χώρα του. Η επιστημονική συγγραφική του δραστηριότητα περιλαμβάνει τα έργα Κλινική Οδοντιατρική (1976), Προσθετική (1987), Παθολογία της Σύγκλεισης (1990), Σύγκλειση και Ορθοδοντική (1995), Σύγκλειση και Στοματική Αποκατάσταση (1999) και Σύγκλειση και Περιοδόντιο (2005). Για το επιστημονικό, συγγραφικό και κοινωνικό του έργο τιμήθηκε από το Γναθοχειρουργικό Τμήμα του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου (2005) και από τη Στοματολογική Εταιρεία της Ελλάδας (2007), η οποία μάλιστα, σε αναγνώριση της προσφοράς του στην οδοντιατρική επιστήμη, τον τίμησε με την ανακήρυξή του σε επίτιμο πρόεδρό της. Επίσης, από την Πανικαριακή Αδελφότητα Αθηνών (βραβείο Χαράλαμπου Πατεράκη 1991) και από το Φεστιβάλ Ικαρίας (2008). Η συγγραφή του ιστορικού και κοινωνιολογικού αυτού βιβλίου, το οποίο έχει θέμα την οικονομική και κοινωνική ανισότητα, αλλά και τους διαχρονικούς λαϊκούς αγώνες για έναν κόσμο πιο δίκαιο, όπως αυτοί τεκμηριώνονται μέσα από την παγκόσμια ιστορία, δεν υπήρξε κεραυνός εν αιθρία για τον ίδιο και για όσους τον γνωρίζουν. Διατηρώντας μνήμες από τη δικτατορία του Μεταξά και έχοντας βιώσει τη φρίκη του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου, τη γερμανική και ιταλική κατοχή της πατρίδας του, την Εθνική Αντίσταση, τον εμφύλιο πόλεμο, αλλά και τις διώξεις και την εξορία του οδοντίατρου πατέρα του κατά τα πέτρινα εμφυλιακά και μετεμφυλιακά χρόνια μέσα στα οποία ανδρώθηκε, εμποτίσθηκε βαθιά από τις φιλοσοφικές, ανθρωπιστικές και πολιτικές ιδέες της εποχής του για έναν πιο δίκαιο κόσμο. Ταγμένος πάντα με το μέρος των αδύναμων, των αχαμνών και των αδικημένων, δε θα μπορούσε να μείνει ουδέτερος και να μη σταθεί απέναντι στη διαχρονική «ὕβριν» της κοινωνίας, την τεράστια και συνεχώς αυξανόμενη οικονομική και κοινωνική ανισότητα που μαστίζει σήμερα την ανθρωπότητα.
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.