ΠΑΝΗΓΥΡΙ, ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

«Στο μυαλό μου έρχονται οι ζωοπανηγύρεις και εμποροπανηγύρεις. Κρατούσαν κάπου δύο βδομάδες κι αποτελούσαν το σημαντικότερο γεγονός της χρονιάς. Στην πόλη συνέρεε από τα γύρω χωριά πλήθος κόσμου. Άνθρωποι, ζώα, εμπορεύματα συνέθεταν μια εικόνα απίθανης γραφικότητας… Στήνονταν απ’ άκρου εις άκρον παράγκες, τέντες ή τσίγκοι για περίπου μία βδομάδα. Και τι δεν πουλιόταν! Τα ψητά μοσχομυριστά έδιναν κι έπαιρναν και τα καφενεία ήταν φίσκα στην πελατεία. Εκεί έπαιζαν θρυλικές κομπανίες, από τις οκτώ το βράδυ μέχρι το ξημέρωμα. Οι παρέες στα μαγαζιά έπαιρναν ένα χαρτάκι με αριθμό για να χορέψουν με σειρά προτεραιότητας. Κυριαρχούσαν ο τσάμικος, ο καλαματιανός κι ο συρτός. Η χαρτούρα από τους χορευτές σχημάτιζε “βουνό”, οι δε λεφτάδες ασήμωναν πολλές φορές και με λίρες… Με άλλους πιτσιρικάδες χαζεύαμε, κοιτώντας από τα τζάμια των καφενείων τα θαυμαστά για μας μεγαλεία».
Πρώτη μελετητική προσέγγιση του «άγνωστου», στα ΜΜΕ, χώρου των πανηγυριών και του επαγγελματικού τους δυναμικού, από το στιχουργό Γιώργο Πιά. Ουσιαστικά είναι ένα μεγάλο σε έκταση «θερμό ρεπορτάζ», σε σχήμα βιβλίου μικρού σχήματος, που παραθέτει κοινωνιολογικά στοιχεία, κυρίαρχα πρόσωπα μουσικών και τραγουδιστών, προβλήματα… Φέρνει στην επιφάνεια ένα συκοφαντημένο καλλιτεχνικό χώρο, που η ιστορική του συνέχεια είναι αδιάκοπη και δημιουργική. Το βιβλίο ολοκληρώνουν φωτογραφίες από στιγμές πανηγυριών, ανθολόγιο από τα δημοτικά τραγούδια του Γ. Πιά και συνολική εργογραφία του.