“Η σάτιρα στη στεριανή Ελλάδα δεν είχε αξιόλογους εκπροσώπους κατά τον περασμένον αιώνα… Αντίθετα στα Εφτάνησα είχε βαθιές ρίζες… Πάνω απ’ όλους όμως τους Εφτανήσιους σατιρικούς στέκεται ο Κεφαλλονίτης Ανδρέας Λασκαράτος. Μα κι ο Μικέλης Άβλιχος είχε γερή σατιρική φλέβα…”
Γιάννης Κορδάτος
(“Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας”, τόμος 2ος, σελίδα 787)
Στο πλαίσιο των ΒΙΟΓΡΑΦΙΩΝ, οι εκδόσεις “ΕΝΤΟΣ” παρουσιάζουν το βιβλίο του ΒΑΓΓΕΛΗ ΣΑΚΚΑΤΟΥ “ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ και ΜΙΚΕΛΗΣ ΑΒΛΙΧΟΣ – Δύο μεγάλοι Κεφαλλονίτες Σατιρικοί”.
Η σάτιρα, στα μέσα του 19ου αιώνα και αρχές του 20ού, βρήκε αξιόλογους εκφραστές στα Επτάνησα και σημαντικοί είναι οι Κεφαλλονίτες ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ και ΜΙΚΕΛΗΣ ΑΒΛΙΧΟΣ. Τη ζωή και το έργο τους παρουσιάζει ο Βαγγέλης Σακκάτος μέσα από αποσπάσματα και σχόλια γενικότερα επάνω στις “αμφισβητούμενες” αυτές προσωπικότητες (κάποιοι λένε πως δεν έχουν καμιά λογοτεχνική αξία), που και οι ίδιες αμφισβήτησαν πολιτική και θρησκεία. Ο αφορισμός του Α. Λασκαράτου προβληματίζει τον αναγνώστη, αφού αυτός ο επαναστάτης αναρχικός αριστοκράτης -με συνεχιστή τον Μ. Άβλιχο– ήρθε να “ταράξει τα νερά” της καθεστηκυίας τάξης και να δώσει έναν άλλο “τόνο” στα Γράμματα.
Η αξιόλογη αυτή δουλειά του Κεφαλλονίτη Β. Σακκάτου (παλαιστής κυριολεκτικά και μεταφορικά) μας μεταφέρει στο κλίμα της εποχής, μας δίνει αντιπροσωπευτικά δείγματα-ποιήματα των δύο σατιρικών και μας προκαλεί και εμάς να συγκρίνουμε ή ακόμα και να αμφισβητήσουμε το συγκεκριμένο λογοτεχνικό έργο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ & ΜΙΚΕΛΗΣ ΑΒΛΙΧΟΣ
14,00 €
“Η σάτιρα στη στεριανή Ελλάδα δεν είχε αξιόλογους εκπροσώπους κατά τον περασμένον αιώνα… Αντίθετα στα Εφτάνησα είχε βαθιές ρίζες… Πάνω απ’ όλους όμως τους Εφτανήσιους σατιρικούς στέκεται ο Κεφαλλονίτης Ανδρέας Λασκαράτος. Μα κι ο Μικέλης Άβλιχος είχε γερή σατιρική φλέβα…”
Γιάννης Κορδάτος
(“Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας”, τόμος 2ος, σελίδα 787)
Στο πλαίσιο των ΒΙΟΓΡΑΦΙΩΝ, οι εκδόσεις “ΕΝΤΟΣ” παρουσιάζουν το βιβλίο του ΒΑΓΓΕΛΗ ΣΑΚΚΑΤΟΥ “ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ και ΜΙΚΕΛΗΣ ΑΒΛΙΧΟΣ – Δύο μεγάλοι Κεφαλλονίτες Σατιρικοί”.
Η σάτιρα, στα μέσα του 19ου αιώνα και αρχές του 20ού, βρήκε αξιόλογους εκφραστές στα Επτάνησα και σημαντικοί είναι οι Κεφαλλονίτες ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ και ΜΙΚΕΛΗΣ ΑΒΛΙΧΟΣ. Τη ζωή και το έργο τους παρουσιάζει ο Βαγγέλης Σακκάτος μέσα από αποσπάσματα και σχόλια γενικότερα επάνω στις “αμφισβητούμενες” αυτές προσωπικότητες (κάποιοι λένε πως δεν έχουν καμιά λογοτεχνική αξία), που και οι ίδιες αμφισβήτησαν πολιτική και θρησκεία. Ο αφορισμός του Α. Λασκαράτου προβληματίζει τον αναγνώστη, αφού αυτός ο επαναστάτης αναρχικός αριστοκράτης -με συνεχιστή τον Μ. Άβλιχο– ήρθε να “ταράξει τα νερά” της καθεστηκυίας τάξης και να δώσει έναν άλλο “τόνο” στα Γράμματα.
Η αξιόλογη αυτή δουλειά του Κεφαλλονίτη Β. Σακκάτου (παλαιστής κυριολεκτικά και μεταφορικά) μας μεταφέρει στο κλίμα της εποχής, μας δίνει αντιπροσωπευτικά δείγματα-ποιήματα των δύο σατιρικών και μας προκαλεί και εμάς να συγκρίνουμε ή ακόμα και να αμφισβητήσουμε το συγκεκριμένο λογοτεχνικό έργο.
| Συγγραφέας | |
|---|---|
| Κατηγορία | Βιογραφίες |
| Έτος Έκδοσης | |
| Σελίδες | 124 |
| Διαστάσεις | 14×21 |
| ISBN | 960-8472-71-7 |
| Τιμή | 14 |
Σακκάτος Βαγγέλης
Ο Βαγγέλης Σακκάτος γεννήθηκε στο Νιοχώρι (Νεοχώριον) του Καλού Όρους της Κεφαλονιάς, το 1930. Εκεί και στο διπλανό χωριό της μάνας του, τα Κομητάτα, τελείωσε το δημοτικό σχολείο και μετά τη σφαγή των Ιταλών στρατιωτών από τη Βέρμαχτ, το Σεπτέμβρη του 1943, πήρε μέρος στα Αετόπουλα του ΕΑΜ. Ύστερα βρέθηκε και έζησε ως το τέλος του πολέμου στην Ιθάκη. Από το φθινόπωρο του 1945 ως τον Αύγουστο του 1960 έζησε στην Αθήνα, όπου φοίτησε σε νυχτερινό Γυμνάσιο, ενώ παράλληλα έμαθε τη δουλειά τού εφαρμοστή. Στη δεκαετία του ’50 ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και με τις εκδόσεις βιβλίων. Το 1954, στο τέλος της στρατιωτικής του θητείας, φυλακίστηκε για πολιτικούς λόγους και στις αρχές του 1960 διώχτηκε δικαστικά από την Ιερά Σύνοδο για την έκδοση του βιβλίου τού Ανατόλ Λουνατσάρσκυ, σχετικού με την ιστορία των θρησκειών. Από το 1950 ως το 1992 έζησε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, περιοχή Κολωνίας, και υπήρξε συνδικαλιστής, στέλεχος των Συνδικάτων Βιομηχανίας Μετάλλου (ΙG METALL), Οικοδομικών Κατασκευών (BAU-STEINE-ERDEN), ενώ παράλληλα δημοσιογραφούσε ως ελεύθερος συνεργάτης στην ελληνική εκπομπή της Deutsche Welle, ασχολούμενος με λογοτεχνικά και πνευματικά θέματα (1971-1979), έβγαζε εφημερίδα, τον Ελληνικό Εργατικό Τύπο (1972-1974), ενώ από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 άρχισε να ασχολείται με τη λογοτεχνία. Πήρε μέρος στη δημιουργία Ελληνικών κοινοτήτων στην ΟΔΓ και της Ομοσπονδίας τους και ασχολήθηκε με τα πολιτιστικά τους σ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής του στη Γερμανία. Κατά τα εκπαιδευτικά έτη 1983/85 εκλέχτηκε στο Συμβούλιο του Λαϊκού Πανεπιστημίου του Λεβερκούζεν (VHS - LEVERKUZEN) ως εκπρόσωπος των υφηγητών (DOZENT). Πήρε σε πρώτο πλάνο μέρος στο αντιδικτατορικό κίνημα των Ελλήνων της Γερμανίας ως πρόεδρος της Πανελλήνιας Αντιδικτατορικής Ένωσης Περιοχής Ρήνου-Βούπερ και Λεβερκούζεν, πολιτικός πρόσφυγας ων από τον Οκτώβρη ακόμα του 1966, με ακυρωμένο το διαβατήριό του από την κυβέρνηση των «αποστατών». Το 1987-1989 άσκησε τη δημοσιογραφία στη Βόννη με πλήρη απασχόληση, ως διευθυντής και συντάκτης της εφημερίδας της ΟΕΚ στην ΟΔΓ και το Δ. Βερολίνο Μεταναστευτικά Νέα, στην οποία εξακολουθεί να είναι τακτικός συνεργάτης. Είναι μέλος της Ομοσπονδίας Γερμανών Συγγραφέων (VDS), της Ένωσης Γερμανών Δημοσιογράφων (DJU), αμφότερες μέλη του Συνδικάτου ΜΜΕ (Τύπου και Χάρτου, Δημοσιογραφίας και Τεχνών / IG MEDIEN), της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Ένωσης Ανταποκριτών Ελληνικού Τύπου του Εξωτερικού (ΕΑΕΤΕ). Είναι αναγνωρισμένος αντιστασιακός για τη δράση του κατά της δικτατορίας. Άρθρα του και διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί στα γερμανικά.
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.